Wojciech Młynarski

Wojciech Młynarski (ur. 26 marca 1941 w Warszawie) to poeta, felietonista, autor i wykonawca piosenek, reżyser, dramaturg, scenarzysta, artysta kabaretowy, satyryk, autor tekstów librett, kompozytor, tłumacz (przekładał między innymi teksty Bułata Okudżawy z języka rosyjskiego, Georges’a Brassensa z języka francuskiego oraz Paula Anki z języka angielskiego), znany przede wszystkim z autorskich recitali. Jest absolwentem Liceum Ogólnokształcącego im. Tomasza Zana w Pruszkowie. Ukończył polonistykę na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Jest ojcem prezenterk telewizyjnych: Agaty Młynarskiej i Pauliny Młynarskiej. Swoje występy rozpoczął już w trakcie studiów. Występował wówczas w kabarecie "Hybrydy". W latach 60. współpracował z kabaretami "Dreszczowiec" i "U Lopka", a także, chyba najbardziej znanym z nich wszystkich, kabaretem "Dudek". W tym kabarecie, dla którego stworzył repertuar, poznał między innymi Wiesława Gołasa i Wiesława Michnikowskiego. Pod koniec lat 60. jego kariera nabrała większego tempa. Zaczął występować z autorskimi recitalami, z których pochodzą między innymi takie przeboje jak W co się bawić oraz "Róbmy swoje". W latach 70. Młynarski zajął się przekładami piosenek pochodzących z musicali "Jesus Christ Superstar" i "Chicago". Na dalszym etapie kariery podjął współpracę z Teatrem Ateneum. Współpracuje jako autor z Polskim Radiem, TVP i teatrami muzycznymi.
Jest autorem tekstów do piosenek m.in. dla Ali-Babek, Michała Bajora, Hanny Banaszak, Ewy Bem, zespołu Dwa Plus Jeden, Haliny Frąckowiak, Edyty Geppert, Anny German, Ireny Jarockiej, Kaliny Jędrusik, Krystyny Konarskiej, Haliny Kunickiej, Krzysztofa Krawczyka, Dany Lerskiej, Grażyny Łobaszewskiej, Alicji Majewskiej, Krystyny Prońko, Łucji Prus, Maryli Rodowicz, Ireny Santor, zespołu Skaldowie, Jaremy Stępowskiego, Zbigniewa Wodeckiego i Andrzeja Zauchy.
Jest między innymi laureatem:

• dwóch pierwszych nagród Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1964 roku za piosenkę "Z kim tak ci będzie źle jak ze mną" wykonywaną przez Kalinę Jędrusik w kategorii piosenek rozrywkowych i tanecznych oraz za "Spaloną ziemię" wykonywaną przez Krystynę Konarską w kategorii piosenek aktorsko-literackich,
• I nagrody w Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1965 roku za "Światowe życie" napisane i wykonywane przez Wojciecha Młynarskiego z muzyką Tadeusza Prejznera i "Polską miłość" napisane i wykonywane przez Wojciecha Młynarskiego z muzyką Włodzimierza Gulgowskiego w kategorii piosenek estradowych i kabaretowych,
• I nagrody w Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1966 roku za "Och, ty w życiu" w kategorii piosenek kabaretowych,
• nagrody Przewodniczącego Komitetu do ds. Radia i Telewizji na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1967 roku za "Po prostu jestem" i "Jesteśmy na wczasach" oraz nagrody dziennikarzy za "W co się bawić",
• I nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot 1967 za "Po prostu jestem",
• nagrody Polskiego Radia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1969 roku za "Czekam tu",
• nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1970 roku za "Ach, co to był za ślub",
• nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1971 roku za "W Polskę idziemy, drodzy panowie",
• nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za "Tango retro" oraz nagrody publiczności na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1975 roku,
• II nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1977 roku za "Kocham się w poecie",
• II nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1978 roku za "Gram w kiepskiej sztuce",
• nagrody Studia Gama na na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1979 roku za "Żyj kolorowo",
• II nagrody w koncercie Premiery na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1980 za "Jeszcze się tam żagiel bieli",
• II nagrody ("Srebrna Lira") na festiwalu w Bratysławie w 1984 roku,
• wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1985 roku za "Dla nowej miłości,"
• I nagrody w koncercie Premiery na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1986 roku za "Odkryjemy miłość nieznaną" wykonywane przez Alicję Majewską oraz wyróżnienia za "Gram o wszystko",
• II nagrody w koncercie Premiery na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1987 roku za "Marsz samotnych kobiet" oraz nagrody Przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu za wybitną twórczość literacką i jej prezentację na festiwalach opolskich,
• nagrody dziennikarzy na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1988 roku za współtworzenie tradycji festiwalu,
• wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 1991 roku za "Moją cierpliwość",
• nagrody Programu III Polskiego Radia im. Mateusza Święcickiego w 1993 roku,
• Nagrody Artystycznej Polskiej Estrady "Prometeusz" w 1994 roku za wybitne osiągnięcia w sztuce estradowej,
• "Superwiktora" w 1997 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski w 2000 roku za artystyczne osiągnięcia,
• Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego,
• Grand Prix i "Diamentowy Mikrofon" na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole w 2008 roku.
• Złote Berło, najwyższe odznaczenie nadawane przez Fundację Kultury Polskiej za "pełną niezwykłych walorów śpiewającą twórczość, kreującą estetyczną i etyczną wrażliwość kilku pokoleń Polaków".

Jego całokształt pracy artystycznej został poruszony między innymi w pozycjach:

• "Wojciech Młynarski, Moje ulubione drzewo czyli Młynarski obowiązkowo" (wyd. Znak, 2007 r.),
• "Dookoła Wojtek – opowieść o Wojciechu Młynarskim" (wyd. Prószyński i S-ka, 2008) autorstwa Dariusza Michalskiego.

Do mowy potocznej przeszło wiele fragmentów jego piosenek, między innymi "róbmy swoje", "przyjdzie walec i wyrówna", "to są te trzy elementy", "nie ma jasności w temacie...", "co by tu jeszcze spieprzyć, Panowie?" oraz "po co babcię denerwować, niech się babcia cieszy".